Devletin destekleriyle ihya olduğu söylenen çiftçilik ve bu mesleğin mensupları çiftçiler, maalesef acınacak durumdalar! Ne verilen destekler, ne de ekip, biçtikleri ürünlerin bedelleri; artık hiç biri onların ayakta kalmalarına yetmiyor. Çünkü çiftçi ürününü yetiştirirken yaptığı harcamalar, satışından elde ettiği gelirin çok, çok üzerinde.
Bir dönüm susuz arazinin ekime hazırlaması 25 TL, tohumu 25 TL, gübresi 75 TL, ilaç gideri 25 TL ve hasat yapımı ise 20 TL dir. Topladığımızda, yapılan harcamalar yaklaşık 170 TL dir. Şayet yıl boyunca her şey yolunda giderse; yani düzenli yağışlar olursa, yangın, don ve dolu olmazsa;
Bir dönüm susuz tarladan alınacak ürün miktarı 300 kg dir.1*
Geçen yıl tonu 665 lira olan buğdayın taban fiyatı bu yıl 720 lira olarak belirlendi. Yani geçen sene ortalama 65 kuruş olan buğdayın kg mı bu sene 70 kuruş. Türkiye şartlarında ortalama 1 dönümden tarladan alınacak buğday miktarı 300 kg.
300 kg x 70 kr = 210 TL. 1 dönüm tarladan gelir elde eder. Diyelim ki çiftçinin 100 dönüm tarlası var.
100 x 210 = 21.000 TL yıllık gelir elde edecektir.
Mazor geçen sene 4.60 TL de seyretti. (1,2 kg ürün alamazsınız) Gübre fiyatları aldı başını gitti. Tek çeşit gübre almakta yetmiyor her ot için ayrı ayrı gübre ve ilaç çeşidinden almak zorundasınız.
Toprak işleme, tohum bedeli, ekim, gübreleme ve ilaçlama, mazot fiyatları, hasat işçilik, taşıma gibi giderlerle elde edilen gelirin %50 si hatta %75 i kadar masraflara gitmekte çiftçiye yıllık 8.000 TL para kalmaktadır.
Şayet bu çiftçi çiftçilik yapmayıp asgari ücretle çalışsaydı yol ve yemek dahil 920 TL den 12 ayda 11.000 TL para kazanacaktı. Aile bireylerininde tarımla uğraşmayıp asgari ücretle çalıştığını varsayarsak bu gelir bir hanenin 5 kişi olduğunu hesapla 11.000×5 = 55.000 tl ye yükselecekti. Şimdi Hükümete sormak lazım bu çiftçinin asgari ücretle mi çalışması daha karlı çifçilik yapması mı?
Karpuzu üretici 5 kuruşa satıyor taşeron 17 kuruşa vitrinlerde 950 kuruş. Karpuzu tarladan tezgaha atsan ve satsan 20 kg lık bir tek karpuzu kimse 950 kuruşa taşımaz yani taşıma maliyeti çifçinin elde edeceği gelirden fazla.
Maalesef buğday olsun diğer ürünler olsun dünya piyasasında taban fiyatlar çok düşük. Bu koşullarda Türkiyede tarım yapmak zorlaşıyor.
Hükümet, tarım arazilerinin miras yoluyla parçalanmasını önlemek için yıllardır avrupa da uygulanan sistemi geçte olsa uygulama kararı aldı. Tarım Bakanı Mehdi Eker, “Tarım arazilerinin miras yoluyla bölünmesini önlemek için yasal ve yapısal değişikliğe gidiyoruz. Örneğin, dört kardeş babasından kalan 100 dönüm araziyi bölemeyecek. ‘Şirket kurun destekleyelim’ diyeceğiz. Böylece hem üretim hem de verimlilik artacak. Hem çiftçimiz hem ülke zenginleşecek. Bir kişinin 100 dönüm arazisi var 5 de mirasçısı varsa bu kişi öldüğünde arazi 20′şer dönüme düşüyor. Bu durumda topraktan verim de alınmıyor. Daha önce 20 dönüm sınırı getirmiştik. Artık bu olmayacak. Birkaç maddelik düzenleme ile sorun çözülüyor. Köydeki parçalı araziler birleştiriliyor.” ” dedi.
Burası önemli lüften okuyun
AB ülkelerinde 175 dekar olan ortalama toprak büyüklüğü Türkiye’de 59 dekar. Araziler mutlak tarım, özel ürün, dikili tarım, marjinal tarım arazileri olarak sınıflandırılacak. Miras yoluyla bölünecek topraklar, yeterli büyüklükte parsel oluşturmuyorsa ortak kullanımı teşvik edilecek. Bu da olmuyorsa kiralanacak ya da satışa çıkarılacak. Yeterli büyüklükte parseller oluşmuyorsa tapuda devir yapılamayacak. Bu araziler için tapuya şerh konulacak.
Bugüne kadar bölünmüş olan arazileri de ölçek büyüklüğüne taşımak için teşvik politikaları devreye sokulacak. Arazisini ölçek büyüklüğüne taşımak isteyene, arazi edindirme ofislerinden ucuz arazi satılacak. Bir daha bölünmemesi şartıyla cazip şartlarda krediyle arazi verilecek. İsteyenler bu ofislerden tarım arazisi alacak. Ailesinden miras kalan tarlayı almak isteyen vatandaş, ofisten kredi alarak kardeşlerinin payını ödeyebilecek.
Tarım Bakanlığının uygulamalarının avrupadaki uygulamalardan farkı olduğu anlaşılıyor. Tabiki konu yasa çıktıktan sonra uzmanlarca sağlıklı değerlendirilecektir.
AVRUPA da ki uygulama şöyle Bir kişinin 100 dönüm arazisi var 5 de mirasçısı varsa mirasçı başına 20 dönüm düşüyor. Avrupada devlet diyor ki içinizden tarımla uğraşmaya istekli olan varsa arazinin tamamının tapusunu istekli olan mirasçıya devretsin diğer mirasçılara devrettikleri arazinin parasını -devlet olarak- kredi olarak ben vereceğim diyor. Tek mirasçı arazinin tamamı alarak tarıma devam ederken diğerleri paralarını alıyorlar arazide bölünmemiş oluyor. Şayet hiç bir mirasçı tarımla uğraşmak istemiyorsa araziyi devlet satın alıyor ya işletiyor yada satıyor.
Şimdi Türkiye koşullarına dönecek olursak eskiler tarlalarını sürer eker biçer satar geçinirdi. Çocukları yanında yardımcıydı. Çiftçinin yaşadığı köylerde iş imkanı olmaması ve okul durumları çiftçi çocuklarının büyük şehirlere göçmesini orada okuyup yeni hayat kurmalarını zorunlu kıldı. Eskiler yaşlandı. Köylerde üreticinin çocuklarının okumak yada çalışmak için şehir ve kasabalara gitmesi, yada gelip gidememeleri, işçi tutmanın maliyeti ve üretim girdilerinin artması sonucu yaşlanmış çiftçi artık topraklarını işleyecek mirasçı bulamayacak. DEVLET üretici için bu olumsuz koşulları oluşturduktan sonra şimdi şehirlerde kendilerine yeni hayat kurmuş gençlerin miras yoluyla elde edecekleri arazileri satacağından emin gözüküyor ve bunları zengin tüccarlara satmayı planlıyor kanaatindeyim.
Zaten üretim maliyetleri system politikaları sayesinde çok yüksek ve şehirlerde asgari ücretle çalışmak daha karlı yeni nesiller tarımla ilgilenecek mi? Satmak en karlı yöntem gözüküyor. Böylelikle köy arazileride yabancıların eline geçiyor.
Ne diyelim herkes köyüne geri dönsün aç kalsın bir gram ekmeğe muhtaç kalsın ama ata topraklarına sahip çıksın derim.
0 yorum:
Yorum Gönder